Stephen Mear - An On Stage interview for a Backstage Life

Όταν σκέφτομαι το μουσικό θέατρο όπως το έχουμε γνωρίσει από την πηγή που προέρχεται (δηλαδή την Αμερική και την Αγγλία), αναρωτιέμαι πόσα δε γνωρίζουμε όλοι μας για τους μηχανισμούς που λειτουργούν κατά την παραγωγή και χαρίζουν τόσο λαμπρά αποτελέσματα. Θα σκεφτεί κάποιος πως είναι όλα θέμα χρημάτων. Σίγουρα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Είναι άνθρωποι με ταλέντο που δουλεύτηκε σκληρά, που στη γήινή τους διάσταση έχουν και αυτοί πολλά να αντιμετωπίσουν εντός και εκτός δουλειάς, μα κυρίως είναι το έμψυχο αυτό υλικό που δημιουργεί με συνεργατική αλυσίδα το πολύπλοκο ψηφιδωτό που ονομάζουμε Musical Theater.

Θέλοντας να ξετυλίξω ένα κουβάρι ερωτήσεων ξεκινώ να σκέφτομαι τους ανθρώπους που θα αγαπούσα να φιλοξενήσω στο blog του On Stage. Σας έχει τύχει ποτέ να προσπαθείτε να διευρύνετε τη σκέψη σας σε πρόσωπα και να μην μπορείτε γιατί έχει κολλήσει σα φωτεινή μαρκίζα ένα όνομα ακριβώς μπροστά από τα μάτια σας; Αυτό πάντως συνέβη σ'εμένα, και μάλιστα με τέτοια επιμονή που δεν κατάφερα να με συγκρατήσω και επικοινώνησα. Η απάντησή ήταν άμεση και θερμή. Ο Stephen Mear, με τη μεγάλη επαγγελματική εμπειρία σε παραγωγές του Broadway και του West End, είναι ένας άνθρωπος ζεστός και φιλικός, έτοιμος να μας ταξιδέψει στον εσωτερικό κόσμο του μουσικού θεάτρου, μέσα από την απλότητα του πάθους του για την τέχνη.

Δύο λόγια για τον χορογράφο

Γνώρισα τη δουλειά του χάρη στη Disney και τη λατρεμένη μου Mary Poppins. Ακολούθησα τα βήματά του στη "Little Mermaid " και ενθουσιάστηκα με Singing in the Rain, Anything Goes, Hello Dolly, Sweet Charity, Crazy for you, Kiss me Kate, The Pajama Game, Ragtime, Gipsy, DreamGirls, Chitty - Chitty Bang - Bang, Sunset Boulevard, 42nd Street, Top Hat, Guys and Dolls, και τόσα, τόσα άλλα.

Αν θέλαμε να δώσουμε ένα σύντομο βιογραφικό θα λέγαμε απλά ότι είναι βραβευμένος με 2 Olivier Awards (χωρίς να υπολογίσουμε τις υποψηφιότητες σε Olivier & Tony) και αναγράφεται στην Telegraph ως "Τhe Old style master of the modern chorus line". Η παραγωγική καριέρα του τον ταξίδεψε προς όλες τις κατευθύνσεις, από το μουσικό θέατρο στο Broadway και το West End, ως την Όπερα και τη Εθνική Λυρική Σκηνή της Αγγλίας, το Παρίσι και τη Metropolitan της Νέας Υόρκης. Το ταλέντο και η δημιουργικότητά του άνοιξαν και τηλεοπτικές επεκτάσεις στην καριέρα του με το So you thing you can dance, The Tracey Ullman Show & The Victori Wood Show. Έχει επίσης χορογραφήσει τους Oasis και Goldfrapp.

Και για να μη νομίζετε πως έχει ξεφύγει η Ελλάδα από το δημιουργικό του ταπεραμέντο, να αναφέρουμε πως το 1997 ο Stephen Mear ήταν ο χορογράφος που ανέβασε, στο δικό μας θέατρο Βέμπο, το Grease...is the word (original production), με πρωταγωνιστή τον Μάριο Φραγκούλη.

Πόσο πιο ευλογημένη να νιώσω μετά από αυτή τη φιλοξενία;

Supercalifragilisticexpialidocious!

Πότε ήταν η πρώτη σας χορευτική εμπειρία;

Ξεκίνησα να χορεύω στην ηλικία των 3. Η μητέρα μου χόρευε στην τοπική σχολή χορού και απλά μια μέρα την ακολούθησα. Εκεί ο δάσκαλος με έβαζε να χορεύω και αυτό ήταν. Δεν υπήρχε επιστροφή.

Υπήρξατε ποτέ Billy Elliot ή είχατε την τύχη να σας υποστηρίξουν;

Είναι πάντα δύσκολο να είσαι αγόρι χορευτής, όταν το έμαθαν στο σχολείο με εκφόβιζαν, αλλά κατάφερα να υπερασπίζομαι τα δικαιώματά μου. Είχα την τύχη να είμαι στενά δεμένος με την οικογένειά μου και να με υποστηρίζουν θερμά. Το ίδιο ισχύει και για τη σχολή χορού, όπου πάντα με ενθάρρυναν να είμαι αυτό που θέλω και να κάνω ό,τι με κάνει ευτυχισμένο.

Γνωρίζατε από την αρχή πως θα ακολουθούσατε το δρόμο του μουσικού θεάτρου;

Ως παιδί αγαπούσα να παρακολουθώ τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες της εποχής Fred Astaire και Ginger Rogers, και, κατά συνέπεια, φυσικά τις ταινίες μιούζικαλ όπως "Seven Brides for Seven Brothers", "Singing in the rain", "West Side Story". Λάτρευα να παίζω στις θεατρικές παραστάσεις του σχολείου καθώς και στις παραστάσεις της σχολής χορού. Μεγαλώνοντας έγινα μέλος σε μια τοπική ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. Σίγουρα λοιπόν ήταν κάτι που μου έδινε χαρά. Ήταν αναπόφευκτο να επιδιώξω να ακολουθήσω το μουσικό θέατρο, ένα παραπάνω που είμαι δυσλεξικός, οπότε για μένα ήταν μια μορφή έκφρασης. Κάτι στο οποίο ήμουν πολύ καλός. Επίσης είχα και θετικά σχόλια για τις ερμηνείες μου.

Σας απέρριψαν πολλές φορές στο παρελθόν;

Νομίζω όλοι μας έχουμε απορριφθεί με κάποιο τρόπο στη ζωή, ειδικά σε αυτόν τον τομέα εργασίας. Είναι κάτι που έρχεται με τη δουλειά. Δούλεψα πραγματικά σκληρά στο πανεπιστήμιο χορού στο Λονδίνο, πήρα ακόμα και μαθήματα στο Pineapple Dance Studios τα σαββατοκύριακα που δεν ήμουν στο κολέγιο, έτσι ώστε να γίνω όσο καλύτερος μπορούσα. Δεν δούλεψα απλά πάνω στα δυνατά μου σημεία, αλλά και στα αδύναμα. Υπήρχαν πολλά εξαιρετικά ταλαντούχα άτομα στο Λονδίνο που κυνηγούσαν την ίδια δουλειά, έπρεπε λοιπόν να δουλέψεις σκληρά για να σπρώξεις τον εαυτό σου να γίνει καλύτερος έτσι ώστε να σε απορρίπτουν λιγότερο.

Υπήρξε κάποια στιγμή που νιώσατε "Practically perfect";

Νομίζω όταν έκανα το δεύτερο μου show ως νέος χορευτής ένιωσα πως πραγματικά τα κατάφερα, αφού ήμουν στην αυθεντική παραγωγή του West End για το 42nd Street. Για κάποιον που λατρεύει τις κλακέτες και είναι καλός σε αυτό το είδος, μια τέτοια παράσταση είναι ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Ως χορογράφος είχα πολλές ευλογημένες στιγμές, και είμαι τυχερός να δουλεύω σε τόσες πολλές και μεγάλες παραγωγές. Είναι δύσκολο να διαλέξω, αλλά έχοντας τη Mary Poppins και τη Little Mermaid ταυτόχρονα στο Broadway έπρεπε να τσιμπήσω τον εαυτό μου για να σιγουρευτώ πως πραγματικά συμβαίνει!

Τι είναι τελικά το μουσικό θέατρο; Είναι απλά άλλη μια τέχνη;

Είμαι δυσλεξικός, οπότε για μένα από νεαρή ηλικία ήταν μία φόρμουλα έκφρασης, κάτι στο οποίο ήμουν καλός και λάτρευα να το κάνω. Είναι επίσης μια φανταστική διέξοδος για όσους αγαπούν το θέατρο. Παρακολουθούν εξαιρετικές ερμηνείες από ταλαντούχους ερμηνευτές, οι οποίοι συνήθως προέρχονται από αυτό που λέμε triple threat talent, που σημαίνει πως έχουν εκπαιδευτεί να τραγουδούν, να χορεύουν και να παίζουν, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς απαιτεί πολλή προπόνηση και συνεχή συντήρηση της σωματικής αντοχής για να διατηρηθεί το απαιτούμενο που χρειάζεται στα μεγάλα μιούζικαλ.

Τι πιστεύει το κοινό πως είναι το "on stage" και τι είναι πραγματικά;

Νομίζω πως βαθιά μέσα σε όλους υπάρχει μια λαχτάρα να μπορούν να τραγουδούν, να χορεύουν και να παίζουν θέατρο, και κάποιοι πιθανόν έχουν την ικανότητα να το κάνουν σε μια μικρότερη κλίμακα. Το μουσικό θέατρο προβάλλει μια ονειρική διαφυγή από τη πραγματική ζωή, και οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν έρχονται, κάθονται, παρακολουθούν το show για 3 ώρες, το αγαπούν και επιστρέφουν σπίτι με μια ανάμνηση απόλαυσης που απέκτησαν μαζί με την οικογένειά τους.

Τι γίνεται στην προετοιμασία της παράστασης, από την άλλη, είναι μια τεράστια και μακρά διαδικασία. Από τη χρηματοδότηση της παραγωγής μέσω μιας εταιρείας παραγωγής, την αγορά των πνευματικών δικαιωμάτων για να χρησιμοποιηθεί το υλικό, τη διεργασία των ακροάσεων, τις πρόβες, το πλήθος του προσωπικού και των εργατών που είναι πίσω από τη σκηνή και χρειάζονται για να μπορεί να πραγματοποιηθεί το show, τα κουστούμια και το σκηνικό, τους φωτισμούς, τον ήχο, τη σύνθεση του έργου, την ορχήστρα, τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία, τον θίασο, τη διεύθυνση του φουαγιέ και του προσωπικού θεάτρου. Είναι ένα εξαιρετικό ομαδικό επίτευγμα το να τα συντονίσεις όλα μαζί για να γίνουν η καλύτερη δυνατή εμπειρία για το κοινό. Νομίζω κάποιοι άνθρωποι φοβούνται αυτή τη διαδικασία αλλά όχι όλοι, καθώς αυτό ίσως βγάλει τη γοητεία από τη σκηνή και την απλώσει στο σύνολο της παραγωγής.

Το να χτίζουμε το show είναι η δουλειά μας, και δουλειά του κοινού είναι να καθίσει και να απολαύσει το αποτέλεσμα όλων των συνεργασιών και της σκληρής προσπάθειας. Αυτό που κάνει τα πάντα να αξίζουν τον κόπο είναι το χειροκρότημα και ο ενθουσιασμός του κοινού που επευφημεί όρθιο στο τέλος.

Τι το συναρπαστικό έχει το να είσαι χορογράφος στο Μουσικό Θέατρο;

Αγαπώ τη δουλειά μου και νιώθω πραγματικά τυχερός και ευλογημένος να κάνω κάτι που με παθιάζει τόσο. Αγαπώ τη δημιουργική διαδικασία και τη δυνατότητα να εφευρίσκω νέες ιδέες και σκηνές που εξελίσσουν την ιστορία ώστε να αγγίξει τις καρδιές του κοινού. Νιώθω προνομιούχος να είμαι σε αυτό το επάγγελμα και να έχω την ευκαιρία να δουλεύω με τόσα ταλέντα της βιομηχανίας.

Ποιο το νόημα της χορογραφίας σε ένα έργο πρόζας;

Τα θεατρικά δεν έχουν τόσο μεγάλα χορευτικά νούμερα μέσα, έτσι σε αυτή την περίπτωση θα ονομαζόμουν διευθυντής κινησιολογίας. Χορογραφώ τις αλλαγές μεταξύ των σκηνών για να βεβαιωθώ πως όλα κυλούν ομαλά και αβίαστα, κυρίως αν ο θίασος χρησιμοποιεί και κουβαλάει σκηνικά αντικείμενα μέσα και έξω από τη σκηνή ως μέρος της ερμηνείας. Είμαι εκεί για να βάλω τους ηθοποιούς σε θέσεις και να προσθέσω κινήσεις που διευρύνουν διακριτικά τους χαρακτήρες μέσα στη σκηνή ή το τραγούδι.

Στο μουσικό θέατρο για μένα είναι σημαντικό να κάνω τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία να ρέουν ανεμπόδιστα ώστε να μην προσέχεις πότε σταματά η σκηνοθεσία και ξεκινά η χορογραφία. Μου αρέσει να προσθέτω στην αφήγηση της παραγωγής και να προωθώ την ιστορία, βελτιώνοντας την εμπειρία.

Τι σας εμπνέει όταν δημιουργείτε;

Οι άνθρωποι στον χώρο πρόβας, η μουσική και η ιστορία. Δουλεύοντας με τον μουσικό που έχει κάνει τη διασκευή η χορογραφία βοηθείται και παίρνει έναν άλλο αέρα. Συνήθως πηγαίνω στις πρόβες με μια ιδέα του τι θέλω να επιτύχω στο νούμερο, αρχίζω τη διαδικασία της εκπαίδευσης με το θίασο, αλλά αν προσέξω ότι κάποιος είναι καλός σε κάτι, τότε δουλεύω επάνω σε αυτό και χτίζω νέες ιδέες προσπαθώντας να σπρώξω και να κερδίσω το καλύτερο κομμάτι του κάθε ερμηνευτή, έτσι ώστε να δώσουν την καλύτερη δυνατή ερμηνεία του χαρακτήρα. Όταν η συνεργασία είναι καλή με όλους τους δημιουργούς, τότε η έμπνευση τρέχει και αυθόρμητα ανταλλάσσουμε ιδέες.

Υπάρχει κάποιος χορογράφος που θαυμάζετε και που η δουλειά του σας έχει επηρεάσει;

Είμαι πάντα θαυμαστής του Bob Fosse. Αγαπώ τις απλοϊκές και παρόλα αυτά πολύ αποτελεσματικές κινήσεις και μορφές που δημιούργησε. Ο τρόπος που δούλευε συγκεντρώνοντας τους ανθρώπους σε ομάδες κάνοντάς τους να δείχνουν σαν ένα είναι ευφυέστατος. Η σκηνοθεσία της κάμερας όταν κινηματογραφούσε τις ρουτίνες του είναι εξαιρετική, ήξερε ακριβώς πού χρειαζόταν να είναι η κάμερα για να αξιοποιήσει στο έπακρο την ερμηνεία, η οποία απευθυνόταν στο φακό παρασύροντας έτσι τους θεατές στο νούμερο.

Αγαπώ επίσης τον Busby Berkeley για τα όμορφα σχέδια που σχημάτισε με τους ερμηνευτές στις υπερβολικές και μεγαλοπρεπείς ρουτίνες του.

Ποια είναι η πιο αμήχανη στιγμή που αντιμετωπίσατε ως επαγγελματίας;

Νομίζω πως για μένα είναι ελαφρώς άβολο όταν καλούμαι στις ίδιες δουλειές με φίλους συναδέλφους, καθώς δεν είμαι ο τύπος που θα πατήσει επί πτωμάτων, νομίζω υπάρχει αρκετή δουλειά εκεί έξω για όλους. Αν δίνω συνέντευξη για μια δουλειά που καταλάβω πως πραγματικά δεν είναι για μένα, πάντα προωθώ μια πρόταση με ονόματα άλλων χορογράφων/σκηνοθετών. Πιστεύω πως είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και πρέπει πάντα να δείχνουμε σεβασμό για να βοηθήσουμε προκαταβολικά την τέχνη ως σύνολο.

Η συνεργασία είναι η λέξη κλειδί για τέτοιες παραγωγές. Τι θαυμάζετε σε ένα συνεργάτη, και τι ανέχεστε με το ζόρι;

Όσον αφορά τους ερμηνευτές, δεν ανέχομαι την τεμπελιά σε μια ομάδα, ή κάποιον με αρνητική συμπεριφορά που γκρινιάζει γιατί έχει σκληρή δουλειά. Άτομα σαν και αυτά δεν καταλαβαίνουν πόσο τυχεροί είναι να δουλεύουν, και πόσοι άλλοι ερμηνευτές θα σκότωναν για να είναι στη θέση τους. Είναι υπέροχο όταν έχεις ένα θίασο γεμάτο ερμηνευτές που έχουν αληθινό πάθος και σεβασμό για τη δουλειά τους.

Όσο για τους δημιουργούς, λατρεύω να δουλεύω με σκηνοθέτες που είναι ιδιοφυΐες και χαίρονται να ακούν και να μιλούν για ιδέες, καθώς μπορεί να γίνει δύσκολο αν δουλεύεις με κάποιον που δε θα σε βρει στα μισά με μια ιδέα, κάποιον που δεν κάνει εποικοδομητική κριτική, με κάποιον που τέλος πάντων, ό,τι και να γίνει, νομίζει πως η ιδέα του είναι η καλύτερη και αυτό είναι. Δεν υπάρχει χώρος για μεγάλους εγωισμούς. Η δημιουργικότητα πρέπει να ρέει σωστά και οι ιδέες πρέπει να ανταλλάσσονται στο χώρο. Η δουλειά πρέπει να γίνεται με θετικό και διασκεδαστικό τρόπο, έτσι ώστε τελικά να βρεθεί ο σωστός δρόμος εξέλιξης σε συνεργασία. Μια καλή συνεργασία είναι το κλειδί μιας επιτυχημένης παραγωγής.

https://www.stephenmear.com/

#choreographer #musicaltheater #direction #dance #onstageblog