Το γκρι με χρώμα θα ντυθεί - είναι στο χέρι σου!

Αυτή η περίοδος που όλοι αγχωνόμαστε για το μέλλον και είμαστε έτοιμοι να βυθιστούμε σε πυκνά σκοτάδια, είναι ίσως η πιο κατάλληλη για να σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία γεμάτη φως. Γιατί πάνω από όλα είναι καλό να θυμόμαστε πως στη ζωή κανένα μέλλον δεν ήταν, ούτε και είναι προγραμματισμένο ή βέβαιο. Κάθε μέρα ο κάθε ένας από εμάς δίνει ένα προσωπικό αγώνα απέναντι στους μπαμπούλες της ζωής του. Μπορείτε όμως να συναισθανθείτε τον άνθρωπο εκείνο που μέσα σε αυτούς τους μπαμπούλες αποφασίζει να προσθέσει κι άλλο άγνωστο; Αν όχι, τότε σίγουρα θα αναρωτιέστε γιατί να το κάνει αυτό. Και η απάντηση είναι απλή, γιατί κάποιες ιστορίες σαν την ακόλουθη δεν θα υπήρχαν παρά μόνο στη φαντασία.

Ήμουν λοιπόν σε ένα πάρκο και συνομιλούσα με γνωστούς. Πώς τα έφερε έτσι η κουβέντα και μου τέθηκε ξανά το κλασικό ειρωνικό ερώτημα "Ε καλά, τι είναι το μουσικό θέατρο;" Αρχικά προσπάθησα να εξηγήσω σοβαρολογώντας. Δεν άργησα να καταλάβω πως τα λόγια μου δημιουργούσαν περισσότερα ερωτηματικά και έτσι αυτή η κουβέντα κράτησε ώρα. Μπορεί τα πράγματα να μπήκαν στη θέση τους και να έφυγα με το μειδίαμα πως έριξα το σπόρο και ό,τι ήθελε προκύψει, αλλά ταυτόχρονα μπήκα και σε σκέψεις. Εκτός από τους ανθρώπους που γνωρίζουν πως υπάρχει το είδος, δηλαδή αυτούς που νομίζουν πως το musical είναι ένα θέαμα που πας να δεις κουστούμια και σκηνικά, υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και αυτοί που δεν μπορούν να αντέξουν το γεγονός πως η ιστορία εξελίσσεται μέσα από το τραγούδι και το χορό. Εκεί το μειδίαμα έγινε απαλό χάχανο και νομίζω ήταν η πρώτη στιγμή ύπαρξης του "Musical ?"

Ζω τη μεγάλη ευτυχία να συνεργάζομαι με υπέροχους καλλιτέχνες όπως ο Τάσος Κόλλιας που διακρίνεται, πέρα από το ταλέντο του, για την ενσυναίσθηση και την απέραντη αγάπη του για οτιδήποτε χαρίζει φως. Ήταν άλλωστε και το πρώτο τηλέφωνο που έκανα όταν πήρα απόφαση να γράψουμε ένα δικό μας μιούζικαλ, ένα μιούζικαλ που σατιρίζει τα μιούζικαλ και "αναγνωρίζει" επιτέλους τη θέση όλων όσων εναντιώνονται. Η ιδέα του Τάσου ήταν πριν τη θεατρική να γυρίσουμε ένα βιντεάκι ως πρώτο δείγμα. Κάπου εκεί χτύπησε το τηλέφωνο ενός άλλου υπερτάλαντου ανθρώπου, της Έλενας Πάλλα. Μη φανταστείτε, δεν έχει doctora ούτε βραβεύσεις και διακρίσεις. Είναι απόφοιτη της σχολής Λυκούργου Σταυράκου, και αυτή η δουλειά θα ήταν πιθανόν η δεύτερη παραγωγή της οποίας θα είχε την ευθύνη ως κινηματογραφίστρια. Φυσικά, όπως αντιλαμβάνεστε τα πράγματα άλλαξαν και εμείς δεν κάναμε βιντεάκι αλλά ταινία μικρού μήκους.

Καθώς οι μέρες τις παραγωγής άρχισαν να κυλούν αργογρήγορα, κάτι σαν τη χαρμολύπη, διαπίστωσα πως ήθελα να συνδυάσω τη θεατρικότητα με τον κινηματογράφο. Μίλησα με την ταχυδακτυλουργό του είδους Στέλλα Κωνσταντάτου. Είναι βλέπετε αυτό το επίπεδο καλλιτέχνη που ξέρεις πως θα πάρει το δικό σου, θα το κάνει δικό του και αφού σε βγάλει από όλα τα δύσκολα χωρίς να καταλάβεις το πώς, θα δημιουργήσει ένα μικρό θαύμα που θα σου αρέσει περισσότερο και απο τη δική σου πρώτη σκέψη.

Και κάπως έτσι φτάσαμε στην κρίσιμη αυτή ώρα της επιλογής των ερμηνευτών και της μουσικής τους διδασκαλίας. Ο Παναγιώτης Κραμπής θα ήταν ο πρώτος που θα αναλάμβανε δράση εκπαίδευσης και θα μας έδινε τις βασικές πληροφορίες για το τι πρέπει να προσέξουμε πού. Ήταν άλλωστε βέβαιο πως ο Παναγιώτης διαθέτει αυτό το συνδυασμό τους εξαίρετου μουσικού που θα σε κάνει να προσέξεις τις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, χωρίς να νιώσεις πως βρίσκεσαι σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον. Είναι ο φίλος σου και ο δάσκαλός σου μαζί. Μπαίνοντας στο στούντιο για ηχογράφηση παρ' όλη την πίεση του χρόνου ο πάντα οργανωμένος Χρίστος Παπαθεοδώρου ανέλαβε τα κουμπιά της κονσόλας και αφού έσπειρε παντού αισιόδοξα vibes μπήκε στους ρυθμούς της παραγωγής. Ρυθμοί που ήταν σε εξαιρετικά αύξουσα συνθήκη.

Με τόση δουλειά στην παραγωγή δεν έβρισκα χρόνο ούτε καν να φανταστώ τη χορογραφία. Έστηνα όμως μικρά τουβλάκια σκέψης σε ένα κουτί με την ευχή να προλάβω να τα ενώσω σε μια ιστορία. Ομολογώ πως ένιωσα να καίω στην κυριολεξία τα εγκεφαλικά μου κύτταρα, προσπαθώντας να συντονίσω τα πλάνα με τις χορογραφικές εικόνες που ήθελα να μη χαθούν, γιατί όπως καταλαβαίνετε στον κινηματογράφο χάνεις μεγάλο μέρος της χορογραφίας. Λίγο ένα κοντινό στα μάτια, λίγο η φούστα που ανεμίζει, να η ομπρέλα, ε, δεν είναι θέατρο να βλέπεις τα πάντα. Έχω προσέξει όμως πως σε κάθε δυσκολία βγαίνει κέρδος μεγάλο, και παρ' όλη την σύγχυση κατάφερα να πω όσα ήθελα. Μέσα από ένα τραγούδι και μόνο αναγνωρίζει κανείς 20 αναφορές σε κλασικά έργα ή είδη ή τεχνικές, χωρίς αυτό να ακυρώνει την αυθεντικότητα του πρωτότυπου.

Όταν κάναμε την πρώτη συνάντηση το βασικότερο που είχα να πω σε όλους ήταν πως θα κινηθούμε στα όρια του no budget. Όσο περνούσε ο καιρός και οι απαιτήσεις του μιούζικαλ μας έβγαζαν από την αντίληψη "βιντεάκι" και μας έβαζε στην πραγματικότητα της "ταινίας", τόσο περισσότερο ήταν το καρδιοχτύπι για το τελικό κόστος. Και κάπου εκεί νιώσαμε όλοι το "Η πίστη κινεί βουνά". Τα εκπαιδευτήρια "Αργύρη Λαιμού" διέθεσαν την αίθουσα εκδηλώσεών τους, το Υπουργείο Περιβάλλοντος παραχώρησε το πάρκο Τρίτση, το Centro Cafe μας φιλοξένησε και μας αγκάλιασε με αγάπη παρ' όλη τη βαβούρα μας, ο Γιώργος Γερανιός μας παραχώρησε τα μηχανήματα κινηματογράφησης, και πολλοί χορηγοί δέχτηκαν να μας ταΐσουν για να αντέξουμε τα δωδεκάωρα γυρίσματα. Η δημιουργική Μαρία Δήμα φρόντισε να μας καθοδηγήσει στην ενδυματολογία με πολλή οργάνωση και ας μη τη συνάντησα σχεδόν ποτέ από κοντά, και ο διακριτικός Ηλίας Μπαλοδήμας ήρθε υποτίθεται στο γύρισμα για λίγο, μόνο που τελικά τον λατρέψαμε και έγινε ο επίσημος φωτογράφος μας για κάθε backstage λήψη!

Πείτε μου εσείς πόσους ερμηνευτές γνωρίζετε που θα έμπαιναν στη σκληρή διαδικασία μιας παραγωγής μιούζικαλ αμισθί. Εγώ μπορώ να σας αναφέρω 40 ονόματα. Σαράντα υπερτάλαντους ανθρώπους που όχι απλά έδωσαν όλο τους το πάθος και τη γνώση αλλά δούλεψαν πολύ σκληρά, παράλληλα με την όποια άλλη εργασία τους, μεταφέροντας για 10 μέρες τα μεσημέρια και τα βράδια τους στο Γέρακα όπου έγιναν οι πρόβες, και για άλλες 3 ημέρες ξυπνώντας από τα άγρια χαράματα για να είναι στο πάρκο Τρίτση 7 το πρωί. Και μέσα σε αυτά τα άτομα υπήρξαν παιδιά που ταξίδεψαν από Αγγλία και Γερμανία για να είναι μαζί μας. Αυτό δεν έγινε για τη μεγαλύτερη παραγωγή του αιώνα που θα τους χάριζε ένα πλούσιο βιογραφικό. Έγινε για τα πρόσωπα που βρίσκονται πίσω απο το logo του on stage, και αυτό είναι μεγάλη μας τιμή.

Το δεύτερο μάτι της Έλενας ήταν ο Γιώργος Ελευθεριάδης ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα για διακοπές και τελικά έκανε γύρισμα με την ιδιότητα του βοηθού σκηνοθέτη, ενώ και ο ίδιος είναι ένας εμπνευσμένος καλλιτέχνης του κινηματογράφου. Να σημειώσω πως κανείς μας δεν τον γνώριζε προσωπικά. Εδώ ισχύει το ρωτώντας πας στην πόλη.

Λίγο πριν βρεθούμε όλοι στο πάρκο Τρίτση για τα γυρίσματα και ενώ ήμουν στο λεωφορείο για την πρόβα, ήρθε και με βρήκε μια φίλη ερμηνεύτριας που ήθελε να βοηθήσει στην παραγωγή. Και πράγματι η Ναταλία Αδαμοπούλου ήταν αυτό που λέμε πιστό σκυλί της παραγωγής, script και κλακέτα. Ενημερωνόταν για όλα, έτρεχε για όλα, και στα διαλείμματα μας έπαιζε πιάνο για να χαλαρώσουμε.

Τις ημέρες των γυρισμάτων είχαμε 39 βαθμούς κελσίου στο πάρκο. Όλα τα πλάνα ήταν εξωτερικά. Τα ρούχα κολλούσαν επάνω σου καθώς χόρευες και τραγουδούσες, και όλοι έτρεχαν στην πρώτη σκιά με το κάθε cut, για να σκουπιστούν, να ελέγξουν το μακιγιάζ και το χτένισμα, έτσι ώστε να γυρίσουν πίσω μέσα σε ένα με δύο λεπτά. Από την ανατολή του ήλιου μέχρι τη δύση ήμασταν υπ' ατμόν. Πλάνα από ψηλά, πλάνα από χαμηλά, σε ράγες, σε γερανούς, ακόμα και σε drone που ευτυχώς ήξερε τόσο επιδέξια να χειρίζεται ο νεαρός Μάνος Γερανιός.

Κι όμως, αν έβλεπες τα πρόσωπα είχαν μια λάμψη, μια χαρά, ένα κέφι. Τολμώ να πω πως ήταν μαγικό αυτό το γύρισμα. Γεμάτο χρώματα και ήλιο. Πολύ ήλιο! Οι περισσότεροι ερμηνευτές άνθρωποι του θεάτρου και των ζωντανών εκδηλώσεων δεν είχαν ιδέα πως να διαχειριστούν το κινηματογραφικό φακό. Χρειάστηκε υπομονή και καταδεκτικότητα καθώς η σκηνοθέτιδα έδινε οδηγίες. Παράλληλα στο κομμάτι της παραγωγής η Βίκυ Γκολεμάτη ήταν μόνη της. Βλέπετε δεν είναι εύκολο να βρεις κάποιον που να θέλει να τρέξει μέσα στο κατακαλόκαιρο και με τέτοια ζέστη. Η μάνα όλων μας ήταν ένα και μόνο άτομο. Μπορείτε να φανταστείτε δυσκολία;

Και μέσα σε όλα να και το ψιλόβροχο, μα εμείς εκεί στην ίδια χαρά, με την ίδια ενέργεια. Μασκότ και παράδειγμα πειθαρχίας η μικρή Νεφέλη, αυτό το θαύμα της φύσης. Δε θυμάμαι τη φωνή της γιατί την άκουσα τόσο λίγο. Δεν έκανε ερωτήσεις, μόνο έπραττε ξανά και ξανά. Αποστήθιζε το κάθε βήμα και ήταν ικανή να χορέψει εκτάκτως ακόμα και σημεία της χορογραφίας που δεν της είχαν ζητηθεί αρχικά. Πρότυπο επαγγελματία! Γενικά είμαι περήφανη για την επίδοση των μικρών της παρέας οπως η Αναστασία, η Τάνια , η Έλενα, ο Πάρης και ο Θωμάς! Εύχομαι να συναντηθούν ξανά οι δρόμοι μας σαν γίνουν επαγγελματίες του είδους.

Στα πλαίσια του γυρίσματος γνωρίσαμε και άλλο ένα δώρο Θεού. Τη Γιώτα και το Βαγγέλη Κακοσαίο. Το υπέροχο αυτό ζευγάρι που με άκουσε πρώτη φορά τηλεφωνικά να μιλώ για το project και δεν δίστασε λεπτό να μπει στον αγώνα μαζί μας. Βλέπετε στους δεύτερους ρόλους χρειαζόμουν τουλάχιστον ένα άτομο με προβλήματα αναπηρίας και δεν θέλησα ποτέ να πάρω ηθοποιό. Παρ' όλες τις δυσκολίες κίνησης και το όχι και τόσο εξυπηρετικό περιβάλλον (όπως κανένα σχεδόν περιβάλλον στην πατρίδα μας ως σήμερα) ο κύριος Βαγγέλης και η κυρία Γιώτα ήταν δύο υπέρλαμπρα φωτεινά χαμόγελα με τρελό ενθουσιασμό και θετική διάθεση. Ευλογία σας λέω!

Υπήρξαν και κάποιες στιγμές που τραβήξαμε τα βλέμματα του κόσμου λίγο περισσότερο. Οι αντιδράσεις περαστικών και μη έδειχναν πως κάτι κάνουμε καλά. Κάποιες φορές κοβόταν το γύρισμα γιατί ξεσπάγαμε σε γέλια. Κάποιες άλλες περιμέναμε γεμάτοι αγωνία να βγει ο ήλιος για να κάνουμε το πλάνο που θέλαμε. Φίλοι και γνωστοί ήρθαν ως guests και η κυρία Μαρία ξεροστάλιαζε σε μια καρέκλα για να υπάρχει στο πλάνο και ας έπινε απλά πορτοκαλάδα. Όταν όλα τελείωσαν ο Άρης μου είπε "Έχεις καταλάβει τι έγινε; Δεν γίνονται αυτά!", ένας φίλος από Αγγλία βλέποντας φωτογραφίες του γυρίσματος μου τηλεφώνησε "Δεν ξέρω τι ετοιμάζεις αλλά δεν έχω ξαναδεί τόση χαρά! Είναι αξιοζήλευτο το κλίμα που έχετε!". Και έτσι ήταν! Όλοι είχαν δίκιο!

Εν τέλει φτάσαμε στη γνωστή περίοδο του post production όπου το μοντάζ ενώνει τις ιδέες σε ιστορία. Η Έλενα έφυγε για Αγγλία παίρνοντας μαζί της και το υλικό και δίνοντάς μας τη δυνατότητα να μοιραστούμε τους τεχνικούς μας προβληματισμούς με τους καθηγητές της σχολής της. Και ο έμπειρος Τάσος Τσιμπουκίδης μας έκανε τη μίξη του ήχου στα τραγούδια, ενώ ο κινηματογραφικός Νικόλας Χαλντούπης δούλεψε το sound design. Η Κλειώ Καπαντώνη εμπνεύστηκε αφίσα και γραφικά. Είχαμε γνωρίσει και μια σκηνοθέτιδα από την Ινδία που δε δίστασε να παρακολουθήσει την εξέλιξη της παραγωγής αρχικά κατ' ιδίαν και μετέπειτα μέσω skype. Είναι η αγαπημένη Ra. Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά μιλάμε ακόμα για ανθρώπους που δούλεψαν αφιλοκερδώς για την ιδέα ενός άλλου, είτε τον γνώριζαν είτε όχι.

Κάπως έτσι το βιντεάκι μας έγινε ταινία και τίποτα δεν μας σταμάτησε από το να ζήσουμε με ευελιξία το όσα φέρνει η ζωή. Δεν ήμασταν απλά τυχεροί, είχαμε δουλέψει αυτή την "τύχη" χρόνια πίσω. Ήμασταν αποφασισμένοι να φτάσουμε ως το τέλος και να το παλέψουμε με όλη μας την ψυχή. Αυτό λοιπόν που θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας ειναι πως:

"Σου μοιάζει τρελό, καθόλου σωστό,

δε θα 'λεγες πως το 'χεις ζήσει αυτό,

Μα η αλήθεια, η αλήθεια είναι εδώ.

Καλημέρα!

Με νέους ορίζοντες τον κόσμο δες.

Το γκρι με χρώμα θα ντυθεί, μια νέα θα 'ναι αρχή.

Καν'το κι εσύ μπορείς"

Cast in order of appearance

Κατίνα: Φανή Γεμτού

Κυρία: Γιώτα Κακοσαίου

Άρης: Άρης Προσπαθόπουλος

Κύριος: Βαγγέλης Κακοσαίος

Βασίλης: Βασίλης Ασημακόπουλος

Γκαρσόνι: Ηλίας Μανιατόπουλος

Τεχνικός: Τάσος Κόλλιας

Singing Chorus

Γιώργος Χουσάκος, Θοδωρής Γιαννόπουλος, Δέσποινα Χουζούρη, Εύα Παπαδοπούλου,Έβελυν Σδούκου, Παναγιώτης Κραμπής, Μάνος Πουλακίδης, Μαριάννα Κουκουτσάκη, Ιωάννης Κοντέλλης, Φώτης Λάμαρης, Βασιλεία Προσπαθοπούλου

Dancing Chorus

Αφροδίτη Χαραλαμπάκη, Άγγελος Μουσίκας,Τάνια Μαυρόγιαννη, Ηλίας Λουκόπουλος,Νίκη Αθανασοπούλου, Γεωργία Ζάχου,Τέση Ευελπίδου, Ελευθερία Πάλλα, Χριστίνα Ορφανού, Λία Σκαρλάτου, Βίκυ Μερτίρη, Κατερίνα Δούμα, Αναστασία Σκορδίλη, Θωμάς Καρουσάκης, Πάρης Γάρος, Νεφέλη Ανδρίτσου, Ελένη Ανδρίτσου, Μαρία Ανδρίτσου, Σεμέλη Μισαηλίδη, Στυλιανή Κλειδωνά.

Guests

Ιωάννα Μπουκουράκη, Γιάννης Μάνος, Λευτέρης Μάνος, Έλενα Πάλλα, Στέλλα Κωνσταντάτου, Μαρία Τσίπα, Κορίνα Μπαλοδήμα, Σταύρος Μπαλοδήμας, Σταυριάνα Δημητροπούλου, Ρόμπιν Σκουτέρης, Σοφία Κουστούρη.